Eerste week Kalwala's Village

  De eerste week zit er op. En wat voor een week. Veel eerste indrukken gehad, veel mensen leren kennen en veel wisselende emonies gehad. Na een busreis van ruim 20 uur was iedereen gaar en wilde we zo snel mogelijk naar bed, maar doordat we 2 uur eerder aan waren dan gepland was onze lift er niet en moesten we dus wachten. Daar hadden we echter niet zo veel zin in en hebben maar snel 1 van de 15 taxi's die om ons heen stonden gevraagd ons naar het dorpje te brengen waar we werden ontvangen en naar onze slaapplekken gebracht.
Ik slaap in een huisje met Ayla en Merel. We hebben een normaal europees toilet en en een douche met 1 knop (waardoor s ochtends het water koud is maar s middags warm door de zon). Zeer luxe dus voor wat we hadden verwacht.
We hebben ons de eerste week vooral druk gehouden door overal te kijken en plannen op te stellen. Overal met mooie grote ogen die je na staren, want dat is het wel. Overal waar we lopen willen mensen onze hand schudden, een praatje maken of alleen al zwaaien. Wij zijn dan zeker de rotste niet en gaan hier graag in mee. Zo ook iedere keer dat we naar het riviertje lopen om te wassen en te zwemmen, worden we al snel achtervolgt door een groep van zo een 10 kinderen. En aan gezien we ong. Een kilometer moeten lopen, beginnen de kinderen achter ons, maar eindigen ze met onze handen vast en willen ze maar al te graag onze tassen dragen. Eenmaal aangekomen bij het riviertje stopt iedereen die aan het zwemmen was gelijk met wat ze deden om naar ons te komen kijken. Ze wilde ons maar al te graag helpen met kleren wassen, aangezien wij het natuurlijk helemaal verkeerd deden. Ik hoop echter dat ik aan het eind van de reis nog kleren over heb, aangezien ze zo grof en ruig zijn gewassen. Na het wassen zijn we gaan zwemmen, er stonden ruim 30 kinderen langs de rand te kijken wat wij aan het doen waren. Is dit oke? Doen we iets fout? Zijn we zo bijzonder? We zijn er nog niet helemaal overuit. Maar gek is het zeker. Maandag was het teachers day, wat betekent dat er geen school is en dat leerkrachten vooral naar feestjes zijn en veel drinken. Er werd ons aan de deur geklopt of we klaar waren om te gaan." Gaan, waarheen?" "Naar het feest." " Feest? Oke dan maar, we komen er aan." en zo gezegd zo gedaan, liepen de 10 min later door een veld naar een onbekende locatie naar een feest waar we voor waren uitgenodigd,  maar de uitnodiging nooit is aangekomen. Het was een zeer leuke avond, we hebben mosi gedronken, kip van de braai gegeten en vooral gedanst. Wat eigenlijk inhoud dat je veel met je kont moet schudden. Naar maten het later werd moest ik steeds vaken zeggen dat ik getrouwd was, maar dan was het wel duidelijk dat ze niks van me zouden krijgen en hielden ze op. Gelukkig zijn we met de auto thuis gebracht, anders moesten we door de bush bush in het donker naar huis, wat vast geen succes was geworden. Eenmaal thuis konen we blij terug kijken op een geslaagde avond.  
Bijna iedere dag gaan we naar Chinsali voor boodschappen of wat dan ook. Om daar heen te gaan moeten we liften. Dit doe je door langs de weg te staan en met je hand naar beneden te wijven, in nederland gebruik je dit ook om aan te geven dat men moet afremmen. De ritjes zijn erg leuk en zeer gevarieerd.  zo zit je de ene keer naast ern kind die aan je been aan hetvoelen is, of met 7 man in een 5 persoons auto (3 voor 4 achter), zit je achterin een pick-up of blijk je ineens met de burgemeester van Chinsali in de auto te zitten. Zeer bijzonder dus maar iedereen is in voor een kletspraatje.

  Dit was een relatief kort overzicht van deze week en zoals je ziet heb ik af en toe internet (ik kan dan ook appen). Ik zal jullie dus zeker op de hoogte houden. Het vorige verslag, over ons verblijf in Lusaka en Livingstone, is nog niet gelukt om te posten, maar dat zal ergens deze week wel lukken.  

Liefs Wendel