het einde is in zicht.

Wow het einde komt alweer inzicht. Deze week hebben we ons visum voor de laatste keer verlengd, wat zeer soepel verliep voor de verandering. Waardoor we nu nog maximaal een maand in Zambia kunnen blijven. Voor de een komt dit vooruitzicht als geroepen, de ander heeft er nog wat meer moeite mee. Ik denk dat ik mijzelf onder deze tweede groep kan scharen. Ik heb het hier echt naar mijn zin (pap, mam maak je geen zorgen, ik kom ook gewoon terug hoor).  

Nu het einde er langzaam aan komt beginnen we ook de projecten steeds meer af te ronden. Zo hebben we vorige week aan het schoolplein gewerkt en ben ik echt trots op wat we neer hebben gezet. We hadden bij een leerkracht aangegeven welke maten en soorten takken we nodig hadden voor de verschillende onderdelen van het schoolpkein. Toen we later aankwamen lag er een grote variatie aan takken. We zagen het al gebeuren dat we voor al die takken gaten moesten gaan graven met een pikhouweel en een schep en dat we daar de hele dag mee bezig zouden zijn. Niks bleek minder waar. Een soort van klusjes man van het dorp, kwam zeer enthousiast aangelopen met een metale balk, een soort breekijzer, en ging hiermee in de grond staan prikken met een zeer verbazingwekkende kracht. Voor we het wisten zat het eerste gat in de grond. Wij hebben de juiste stokken bij elkaar gelegd, zodat er een evenwichtsbalk zou vormen. Als een stok iets te lang was, werd de hakbijl erbij gepakt en werd er met een bizarre precieze en kracht het onderste stuk van tak afgehakt zodat deze mooi in het rijtje kwam te staan. Toen de eerste evenwichtsbalk af was, pakte we een kind bij de hand om het voor te doen. Het kind klom zeer handig om de ong. 80 cm hoge evenwichtsbalk en met onze hulp liep ze tot het einde waar ze er afsprong. De kinderen waren razend enthousiast en makte gelijk een lange rij en hielpen elkaar met lopen. Een succes dus. Vervolgens hebben we nog een evenwichtsbalk gemaakt en 3 duikelrekken, 2 lage en een hoge. Ook hier lieten we kort zien wat de bedoeling was waarna de kinderen ijverig aan de slag gingen. Het was erg leuk hoe de kinderen speelde en ook zienderogen steeds beter werden. In ongeveer een uur stonden alle toestellen en werd er druk gespeeld. Ik voelde me toen echt wel trots op ons zelf. We moeten nu nog 1 keer aan de speeltuin werken en dan moet die afzijn.    

Een ander project waar we mee bezig zijn geweest is het bomen project. Deze hebben we gekocht met het geld dat we tot nu toe hebben opgehaald met de fundraise.. 26 bomen hebben we gekocht bij een mannetje uit zijn achtertuin en de community heeft deze zelf geplant. Nu is het aan ons de taak om deze genoed water te geven. Wat zeer gemakkelijk is aangezien het ondertussen regelmatig regent. Dit project is naast het watergeven geheel afgerond waardoor we ons nu geheel kunnen focussen op het fundraise event.  

We zijn nogsteeds drukbezig met kaartjes verkopen. Dit verloopt minder soepel omdat net deze maand iedereen laat uitbetaald heeft gekregen. En als ze dan uitbetaald hebben gekregen, moeten ze nog in een ellendig lange rij staan bij de pinautomaat. Hierdoor pinnen sommige ook pas in het weeken waardoir veel mensen pas komende maandag geld hebben voor een ticket, terwijl ons event konende donderdag is. Lichtelijk stress dus, maar het zal vast goed komen. Verder zijn alle voorbereidingen druk bezig. Zo kwamen we gisteren onze keuken in, lag die vol met 30 kippen die waren geslacht en geportioneerd. Een beetje creepy, zeker als je het niet verwacht. De locatie is ook bijna af, er wordt druk gewerkt aan de electriciteit en ook het entertainment wordt geregeld. Heel erg bedankt aan de mensen die hebben gedoneerd.  heb je het nog niet gedaan, dan kan dat nog altijd!    

Naast alle projecten, hebben we ook tijd voor leuke dingen. Zo gaan we af en toe naar de bar, waar we met allerlei belangrijke mensen drankjes doen. Zo zaten we deze week met het hoofd van de politie van deze provincie (landelijk is hij 2e rank), hoofd van het leger van deze provincie en de 3e rank van the gouvernement van deze provincie. Best bizar zo aan gezien wij maar studenten zijn en in Nederland helemaal nog niet zoveel voor stellen. Het is wel makkelijk om zulke vrienden te hebben, aangezien zij persoonlijke chauffeurs hebben. Dit betekent dat we ze altijd kunnen bellen en dat ze ons dan maar al te graag ergens naartoe willen brengen en ophalen. Dit scheelt zeer aangezien onze goede vriend Phirri nu in Lusaka zit en ons dus niet kan helpen.  

Zoals je ziet gaat het hier prima,  we vermaken ons goed en werken ook nog door. Ik wens iedereen alvast een fijne sinterklaas en veel gezelligheid op pakjesavond. Want dat is toch wel iets dat ik mis.   Liefs Wendel